Bijna vakantie

Het is aftellen naar de vakantie, hoewel het begrip vakantie voor hen niet echt duidelijk is.

Het is wel geen school, maar ze gaan toch naar school (???) heel verwarrend natuurlijk. Ze gaan namelijk naar het Speelplein, en dat wordt in hun schooltje gehouden, we spreken dus nu over de Speelschool. En natuurlijk is er de verjaardag van Eyerus in de vakantie. Ze heeft dinsdag al eens kunnen proeven van een verjaardagsfeestje op school, ze had een hele mooie kroon gekregen en ze had op de speciale verjaardagsstoel mogen zitten, en aan al de kindjes een cadeautje mogen geven. Wat ze ook niet zijn vergten is dat we in de vakantie naar Plopsaland gaan. Aan hun geheugen is echt niets mis, als we iets beloven,(vb vanavond doen we dit of dat) dan mag je er zeker van zijn dat ze het onthouden, zelfs zaken op lange termijn, (dat we taart gaan eten op haar verjaardag, dat ze een cadeautje krijgt, dat ze naar de dierentuin mogen gaan....)
De volgende weken is het dus puzzelen met de dagplanningen, de kinderen gaan naar de Speelpleinwerking, dan een weekje thuis met papa, dan weer speelplein, dan thuis met papa, dan speelplein, thuis met mama en papa en daarna nog een weekje thuis met mama. Op vakantie gaan zit er dit jaar niet in, het concept op vakantie gaan vinden ze ook heel vreemd, onze buren zijn op vakantie vertrokken, en Abdisa verstaat niet waarom je dat doet, waarom ga je weg, en ga je ergens anders slapen? Hij ziet er de logica (en het nut) niet van in.

Voor de rest gaat alles hier zo zijn gangetje, de ene dag gaat alles uitstekend, en dan is er weer eens een moeilijk moment. Vooral Abdisa is zijn grenzen aan het aftasten, hoever kan ik gaan, wat wordt er aanvaard en wat niet. Wat we wel geleerd hebben ondertussen is dat hij op school toch heel anders is dan thuis, thuis is hij de rust zelve, zeer braaf en gehoorzaam, op school is hij eerder een kwajongen (zonder stout te zijn) er wordt al eens gestampt en geslagen en wat kattekwaad uitgehaald. Het stampen en slagen worden zeker niet geacepteerd, en elke avond vragen we nu aan de Juf hoe hij die dag op school was, zijn er stampen en slagen geweest, dan blijft de TV uit. (En dat is voor hem heeeeeel erg)
Eyerus is dan thuis weer de furie en op school het lieve, brave, gehoorzame en behulpzame meisje.

We zijn ondertussen iets meer dan 5 maand thuis, en soms lijkt het wel of het nooit anders is geweest, dat ze er altijd al waren. Met Eyerus is de verstandhouding ook enorm goed, ze is door het dolle heen als mama of papa thuis komen, en ze zal zowel naar D als naar mij komen met haar probleempjes. Met Abdisa is het nog steeds niet 100% daar loopt de hechting iets moeilijker, hij erkent ons wel als mama en papa, maar hij is zeker niet zo'n knuffelaar als zijn zus, hij zit liever een beetje op afstand. Hij zal nooit spontaan iets vertellen over school, we moeten er alles uitsleuren, meestal verteld Eyerus wel alles wat ze gezien heeft wat Abdisa heeft gedaan. Als Abdisa dan al iets verteld is het meestal een paar dagen later, s'woensdags verteld hij dan dat ze maandag naar de speeltuin geweest zijn. Hun tijdsbesef is ook niet zo goed (maar dat is typische aan kleuters) zo weten ze niet of ze voor of na de middag met de fiets hebben gereden. Eyerus praat meestal over morgen, als ze vanmorgen, gisteren of vanavond bedoeld, er wordt ook al eens over gisteren-gisteren gesproken.
Eyerus haar stopwoordjes zijn momenteel "Weet ik wel" op alles wat je zegt antwoord ze "Weet ik wel"
Nog wat woordenschat:

Ik heb dat gesmeld = ik heb het geroken
Ik weet het nog niet, of ik kan het nog niet = ik kan het niet, of ik weet het niet meer
Knekketet = Ketnet
Isti = mag ik eens kijken.
Naar beneden gaan = naar boven gaan
Shoout doen = uitschuiven

Kapper

Weer een paar weken verder, ondertussen zijn de kinderen 5 maand in Belgie, en zijn wij 2 jaar getrouwd. Zaterdag kreeg ik van D. 2 orchideeen; Ik had zo iets van amaai, 2 in één keer, waaraan heb ik dat verdient ? En toen zei hij; " het is symbolisch" ik begreep er niks van, en toen viel (heel traag) mijne frank. Zaterdag waren we 2 jaar getrouwd, ik was het totaal vergeten. Erg he ?

De voorbije week zijn de kinderen op schoolreis geweest, Abdisa ging met zijn klasje naar Nieuwpoort, de grote zee, een rugzak vol met eten, drank, zwembroek, handdoek,zonnecreme (ook al was dit niet echt nodig) en strandspeelgoed. Hij had het heel leuk gehad, en rond 18.00 waren ze weer thuis. Eyerus was natuurlijk al aan het mokken dat Abdisa naar de zee mocht en zij niet. De kleintjes gingen naar het bloso domein Hofstade, ik heb het dan maar verkocht dat zij naar de kleine zee ging, en dat was ook al goed genoeg. Na haar dagje was ze heel vrolijk alleen wilde ze echt zwemmen en niet alleen maar plets plets met de voetjes. Dus deze zomer (als deze nog komt) gaan we zeker eens zwemmen.

Zaterdag met Eyerus naar de kapper geweest, toch even de puntjes en dode eindjes laten wegknippen zodat het weer wat verzorgder is. De hoofdschimmel is nog steeds niet helemaal onder controle, telkens als ik denk dat we er bijna zijn, dat er geen korstjes meer te bespeuren zijn, duikt er een nieuw plekje op. Het is inderdaad een behandeling van lange duur.

We hebben ook wat minder goed nieuws gekregen, de juffen vertelde ons dat Abdisa nogal flink tekeer kan gaan op de speelplaats, we zien inderdaad wel thuis dat hij niet echt kijkt of denkt bij wat hij doet, en zo loopt hij dan al eens zijn zus omver, of één van de poezen. Hij is wel zo slim om die dingen niet te vertellen, Eyerus had al wel eens laten vallen dat hij tegen de muur in straf had moeten staan, maar hij gebaard dan van krommenhaas. Hij wil soms zo graag in de belangstelling staan, door wild te doen maakt hij natuurlijk wel indruk op zijn klasgenootjes, maar of dat de goede manier is ?
Als we vragen wie zijn vrienden zijn, krijgen we ook nooit een echt antwoord, de ene keer is het die en die, de volgende dag zijn het weer andere. Bij Eyerus is het heel anders, zij heeft een paar vriendinnetjes waarmee ze steeds speelt, en ze heeft ook een paar andere kindjes waarmee ze nooit speelt, omdat die wild zijn en haar pijn doen.
Hij is intelligent, en volgens ons probeert hij op school wat thuis niet mag. Volgend jaar zal hij waarschijnlijk wel in de klas van een meester komen, en ik denk dat dit wel goed zal zijn voor hem. Volgende week maandag is het oudercontact, dan zullen we nog eens gaan praten met de juffen.

Druk weekend eist zijn tol

Het voorbije weekend was best druk, zaterdag moesten de gebruikelijke huishoudelijke taken gedaan worden, ook nog D's auto naar de garage brengen, boodschappen doen, wassen, plassen, poetsen. En zondag was weer een heel dagje op stap. De poezen waren hier niet zo gelukkig mee, dat er niemand aanwezig was voor een knuffel.
Rond 10.30 vertrokken naar Plankendael om samen met een groepje van de yahoo praatgroep kennis te maken. Gezellig, en de kinderen vonden het leuk, lekker rondlopen met andere kinderen, Eyerus is weer een patat gegaan, maar dat zijn we ondertussen wel gewoon van ons onstuimig ding. Toen ik haar vrijdag op school ging halen, zat ze er heel sip bij, Dikke lip, dikke buil op het voorhoofd, geschaafde wang, geschaafde neus. Tja ze was gevallen op haar hoofd, natuurlijk is het nooit omdat ze een beetje wild is, het is altijd wel "ander kindje pijn gedaan" maar er waren geen p(b)otten gebroken dus... ook ik Plankendael bleef het bij een geschaafde elleboog. Jammer dat we niet de hele dag konden blijven, het was mooi weer en leuk gezelschap, maar er stond ook nog een schoolfeestje op het programma. Op de school wordt er geen klassiek feest gehouden, waar elke klas een nummertje opvoert, je kan er terecht voor een hapje en een drankje en voor de kinderen is er animatie, springkastelen, draaimolens, eendjesvissen, avonturenparcours, en dit alles wordt dan opgeluisterd door de plaatstelijke fanfare. Het was dus een drukke vermoeiende dag, vooral omdat Eyerus zondag al weer om 7.00 wakker was. Abdisa die ligt graag in zijn bed, en die kan in het weekend wel wat langer slapen, maar zij ? In de week moeten we haar om 7.00 uit bed dragen, en loopt (of strompelt) Abdisa naar beneden, maar in het weekend is de juffrouw om 2min. over 7 klaar wakker, en ligt Abdisa nog lekker te slapen.
Gisteravond waren ze wel alle 2 doodmoe, en lagen nog geen 5min later in slaap.
Vanmorgen was Abdisa (voor de verandering) eens klaar wakker, maar Eyerus ging nog slechter als anders, ze begon dan ook te huilen, en zei "auw in mijn buik" na de eerste hapjes cornflakes liep ze naar toilet, en moest ze overgeven. Tja ik denk dat gisteren een beetje teveel van het goede was, een ijsje, frietjes, cola.... dat is haar buikje niet gewoon, dus is mama vandaag maar thuis gebleven van het werk. Gelukkig dat ik van thuis uit kan werken, en dus niet echt een dag verloren ben. De 3 volgende dagen zit ik op cursus en wordt onze routine heel even door elkaar gegooid. Het zal voor mij ook raar zijn om een hele dag weg te zijn. Morgen en dinsdag is de papa van dienst, en donderdag zorgt moeke dan voor de opvang.

Erzijn ook weer een paar toewijzingen geweest, hoewel we er niet meer midden in zitten, probeer ik het toch een beetje te voglen, voor ons lijkt het al een eeuwigheid geleden dat we in die situatie zaten, maar de kinderen zijn nog geen 5 maand bij ons, en exact 1 jaar geleden gaven we al onze documenten aan Erika zodat ons dossier kon samengesteld worden. Ik herinner me nog wel de stress rond de legalisering van al die handtekeningen, maar het lijkt nu zo ver weg, en zo onbelangrijk.

Eyerus is een echt aapje, alles wat mama doet, moet ze ook doen, ze zit momenteel naast me, en zit volop te typen op de laptop, "Mama doen, ook Eyerus doen zo" haar tekst is niet echt leesbaar maar ze probeert toch het ritme te volgen waarmee ik hier op de pc bezig ben. De buikpijn is alweer vergeten, morgen kan ze weer naar school, Ik denk dat ze eigenlijk geniet van haar dagje niet school, ook al moest ze heel de voormiddag in haar bedje blijven (als je echt ziek bent moet je in je bedje blijven, anders kan je ook naar school) ze is rustig blijven liggen, een beetje in een stripverhaal lezen, tot ik gedaan had met mijn werk, en we samen een boterhammetje konden eten.