Ons verhaal

Voor vrienden, familie en alle mensen die meeleven in ons adoptieavontuur.

13.8.07

Feest in de straat

De kinderen hun laatste speelplein week zit erop, en ik heb de gang in een nieuw kleurtje kunnen zetten. Het liep eerst niet echt vlot, de verf die we hadden gekocht was eerder blauw, dan blauwgrijs, dus dan maar de vlgende dag helemaal opnieuw beginnen. Maar het resultaat is er nu wel. Van het schilderwerk hebben we dan maar ook de gelegenheid gemaakt om de gang een beetje te decoreren. Zo is de foto galerij die vroeger boven hing, naar beneden verhuist, met wat extra foto's. De famillie van Abdisa en Eyerus heeft een officieel plaatstje gekregen tussen de foto's van onze famillie en vrienden.

Dit weekend was het feest in het dorp, Eyerus had dit dan maar ometoverd tot "Feest in de straat" een liedje van Samson en Gert dat ze zondag dan ook heel de middag aan het zingen was.
De rommelmarkt trok hen niet zo aan, maar het Zuid-amerikaans drum groepje dat de feesten wat opvrolijkte en de kermis konden dan wel weer op hun goedkeuring rekenen. Bij het eendjesvissen had ze dan ook een prachig prinsessen pakje weten samen te vissen, gelweldige grote ringen, oorknijpers, een kroontje, halsketting en broches. Thuis wilde zich onmiddelijk "mooi maken" dus trok ze haar prinsessenkleed aan en al de juwelen maar aan, daarbij nog haar prinsessenschoentjes die ze op het eind van het schooljaar van de juf had gekregen, en een kersenrode lippenstift, en ze voelde zich helemaal prinses.
Voor de gelegenheid had ik me ook eens aan enjara en doro wet gewaagd, ze hebben er erg van gesmuld, ook al vonden wij-de volwassenen- het vrij pikant, hebben ze met veel vreugde hun bord leeg gegeen, en volgens Abdisa was mijn enjara zelfs lekerder dan die in Kids Care. (als dat geen compliment is)

Momenteel zijn ze volop aan het dansen op de muziek van radio Bem Bem, en voor mama de gelegenheid, nu de compter toch aanstaat, om nog eens een postje te plaatsten, voor we nog eens een bezoekje brenen aan kermis.

Voor de kinderen is het volgende waar ze naar uitkijken hun dagje plopsaland op donderdag. Eyerus wil absoluut een Mega Mindy pakje. aj ajaajjja, we zullen maar genoeg centjes meenemen he, want ik veronderstel dat er heel wat knuffels en andere spullen te koop zullen zijn van al hun favorieten. En een ontmoeting met de echte Samson ziet ze ook wel zitten. Zeker dus ook de camera niet vergeten, wij hopen enkel dat de weergoden ons gunstig gaan zijn en dat de kinderen van hun dagje zullen genieten. Een verslagje volgt wel later.

5.8.07

Zomerpret

Ook voor mij is de vakantie begonnen, heel de maand augustus geniet ik van ouderschapsverlof. De kinderen waren de voorbije week thuis, na 2 weken Speelplein. Ze vinden het geweldig op het speelplein maar zijn toch ook graag thuis. Gelukkig is het nu lekker warm weer, en Eyerus is dan bijna niet uit het zwembadje te krijgen. Alles waar water aan te pas komt is voor haar prima. Zo ook de auto's wassen. Je moet wel niet verwachten dat de auto spik & span proper is, maar zij is wel kleddernat en giert het uit van het lachen. Ook Abidsa vindt water wel OK maar is niet zo dolenthousiast als zij.

We hadden de voorbije week ook nog een huiswerk te doen. Het 6maanden rapport voor Ethiopie. Moeilijk zeg, alle herinneringen terug boven halen, hoe zijn de kinderen sociaal geintegreerd, in de famillie, op school. Hoe staat het met hun taalontwikkeling, hun gezondheid, motorische vooruitgang, waarmee houden ze zich bezig, waarmee spelen ze, wat valt je op als ze aan het spelen zijn, hun emotionele ontwikkeling, en hoe jij als ouder het hele gebeuren hebt ervaard. Best moeilijk het is niet echt een vragenlijst maar je moet er echt een heel verhaal van maken. Daar hebben we toch enkele avonden aan zitten schrijven. Daarna nog een paar fotot'jes van de kinderen erbij en ons dossiertje kon vertrekken richting ROH. Oh ja, de tekst is in het engels, wat het noch iets extra moeilijk maakt, er blijkt geen enkel engels woord te bestaan voor "knutsellen".

Deze maand staat volledig in het teken van de kinderen, of toch bijna, volgende week gaan ze nog naar het speelplein, omdat er thuis wat schilderwerken moeten gebeuren, Eyerus en Abdisa willen wat graag helpen, maar ik zie toch liever dat de verf op de muren terecht komt waar het hoort, en niet het hele huis door op de grond. Voor de rest zijn er al heel wat dingen gepland (afhangelijk van het weer) een dagje Technopolis, Planckendael, zee, Plopsaland.... en naar de speeltuin af en toe, als het mooi weer blijft zal het zeker een leuke vakantie worden, en zal het plonsbad heel wat bezoek krijgen. Maar ze kijken ook al uit naar de school, Abdisa gaat naar de 3de kleuterklas, en is al vleitig aan het oefenen in zijn "doe"-boekjes. Eyerus ook, natuurlijk wil ze dan hetzelfde boekje als Abdisa, en kan ze de oefeningetjes niet echt doen.
We twijfelen toch nog steeds aan de leeftijd van hem, hij vertelde dat hij in Addis Abeba 6 jaar was en toen weer 5 en dan werd hij hier in Belgie terug 5 jaar. Hij verstond het niet echt, hij zou inderdaad best naar het 1ste studiejaar kunnen, daarvoor is hij slim genoeg, alleen zijn taal is nog niet voldoende. Er is een groot verschil tussen hem en Eyerus. Zij spreekt in vrij correcte zinnen, onthoud de woorden heel goed en heeft dus een heel groot vocabulair. Hij praat niet echt in zinnen maar in het aaneenplakken van woordjes. 'Ons gaan naar moeke' ipv Wij. Het is jij beurt" ipv jouw. "watdais" wil eigenlijk zeggen "wat is dat". ook het begrip morgen, gisteren is hen beide volledig onduidelijk. Zo praat Eyerus wel eens over heel veel gisteren, als ze 'lang geleden' bedoeld. Abdisa heeft ook wat aanleiding tot stotteren, omdat hij snel veel wil zeggen beginnen zijn zinnen meestal 3x met hetzelfde woord, en dan valt het stil, want dan weet hij niet meer wat hij wou zeggen.
Misschien is het wel ergens waar dat jongere kindjes zich beter en sneller aanpassen.
De voorbije 6 maand zijn in ieder geval voorbijgevlogen, vorig jaar rond deze tijd zaten we nog te hopen dat ons dossier eind van de maand naar Addis kon vertrekken, en nu is het al heel gewoon dat deze 2 kinderen bij ons gezin horen. Je leven is heel anders, gisteren zijn we naar een park gaan wandelen, en de speeltuin, iets wat we vroeger nooit zouden hebben gedaan.

Counters
Free Counter