Ons verhaal

Voor vrienden, familie en alle mensen die meeleven in ons adoptieavontuur.

20.11.07

Update

We zijn weer een weekje aan het werk, en volgens de laatste tests van gisteren ben ik weer voor 83 % de oude

Wat is er nu zo de voorbije weken allemaal gebeurd.
Abdisa heeft het naar zijn zin in de 3de kleuterklas, en heeft best wel wat vriendjes, Toon, Tobe, Olivier, Theo, Wannes, Arno, elke week komt er wel "een beste vriend" bij. Dat het er soms onstuimig aan toe gat op school mochten we dus een paar weken geleden ondervinden toen Abdisa in het gips naar huis werd gebracht door de Juf, al bij al niets ergs. Abdisa is nogal fijn gevoelig en bij het minste pijntje zet hij het op een huilen en trekt hij grimmassen alsof hij dood gaat van de pijn, maar 3 min. later loopt hij weer rond, als je dan vraagt doet het nog pijn, dan zegt hij ja, en begint plots terug te hinken.
Hij is nogal een zacht eitje, hij laat zich ook doen door zijn zus, zo zijn ze samen aan het spelen en neemt Eyerus net dat autotje waar hij mee bezig is, dan begint hij te wenen ipv van het gewoon terug te nemen. Als het is andersom gebeurd en hij neemt iets waar zij mee beizg is dan hebben ze het 4 huizen verder wel gehoord "ABDISA STOUTERIK IK BEN AAN HET SPELEN DAARMEE" dat is dus het verschil tussen onze zoon en dochter.
Hij heeft nog steeds een probleem met de taal, hoewel ze in school vinden dat hij heel goed prat, alleen wat stotterd, merken wij thuis niks van het stotteren maar ook niet van het goed praten. De meest rare zinsconstructies komen uit zij mond. "Toen ik is in bewaking is geweest, toen ik eens gezien". Na 5 minuutjes komen we dan te weten dat hij die morgen in de bewaking de papa van één van zijn vriendjes heeft gezien.
"Als ons nog niet geslaapt is morgen dan had ik het niet vergeten" Bedoeling van deze zin "Gisteren voor het slapen gaan was ik niet vergeten mijn tanden te poetsen"
Soms dus best moeilijk om te verstaan wat hij wil zeggen.

Eyerus kan soms een keikopje zijn, maar ze kan ook ontzettend lief zijn, de eerste maanden had ze echt krijs momenten, nus zegt ze gewoon, "Ik ben het Beu, altijd neen, ik mag nooit iets" en trekt ze naar de garage, daar gaat ze dan 2 min. afkoelen en daarna komt ze terug alsof er niets is gebeurd. Dit zijn meestal zo'n grappige momenten dat ik echt op mijn tanden moet bijten om niet te lachen, één keer is het me niet gelukt, amaai, toen werd ze pas heel boos op mij. Ik was een stoute mama, en ze was me beu. Ik heb me toen maar omgedraaid en een werkje gezocht in de keuken zodat ze me niet meer kon zien, het was echt een hilarisch zicht om die kleine furie bezig te zien.
De keuken is nochtans de plaats waar ze het liefste zit, om mij te helpen. Zo heeft ze al fruitsla voor heel de famillie gemaakt (met maar een klein beetje hulp van mama) en cake en een appeltaart. ze is er ook als de kippen bij om de tafel te dekken en af te ruimen. Abdisa is dan boos omdat zij fruitsla mag maken, dus 2 dagen later mag hij het doen, maar dan komt er niks van, ik moet dan wel 10 keer vragen of hij het wil doen, en hij zegt wel Ja, maar het is Oh zo moeilijk om die lego te laten liggen, of die auto's op zij te zetten en nog veel moeilijker om die TV te laten voor wat het is. TV is nog steeds de God van Abdisa, als deze aanstaat dan valt alles rond hem weg, de oogbollen plakken bijna aan het scherm, er komt bezoek, D komt thuis, ik ga weg en Abdisa die merkt niets. Eyerus vindt het wel leuk voor even, maar daarna loopt ze toch weer rond, meestal om een blad papier te halen zodat ze kan "schrijven" uren aan een stuk kan ze kribbelen, "Wat is jouw naam ? -schrij schrijf- en jouw kindje -schrijf schrijf.... en zo stelt ze 100 vragen en kriebelt ze het antwoord op een blaadje.

De Sint daar weten ze ondertussen ook alles van, met grote ogen hebben ze zaterdag naar de aankomst gekeken. Toen ze eerst hoorde van de Sint begrepen ze er niks van, waarom die oude man met zijn baard zomaar aan alle kinderen speelgoed kwam brengen. Maar ondertussen zijn ze echt in de ban, de brief met verlanglijstje is al verstuurd en Abdisa heeft beslist dat hij later Zwarte Piet wil worden (mooi beroep toch)




11.11.07

Na de lange stilte

Het is hier heel stil geweest de voorbije weken, niet dat er hier niets gebeurd is maar alles is zowat aan mij voorbij gegaan.
Wat de eerste week van september een verkoudheid was, is uitgedraaid tot een echte longontsteking. Weken heb ik het reilen en zeilen van ons gezin vanuit mijn bed gade geslagen. S'morgens de haren van Eyerys kammen was al zo'n uitputting dat ik tot niet veel meer in staat was.
De dag van de adoptie hebben we nog meegemaakt, ik voelde me toen al vrij slecht maar het was een leuke dag voor de kinderen. De school is ondertussen al weer een hele tijd bezig. Abdisa heeft al eens een weekje in het gips gelegen (na een voetbal ongeluk een klein barstje in de elleboog) en heeft ook een briefje meegekregen dat hij een stotter probleem heeft. Wijzelf merken van het stotteren niets, maar we merken wel dat zijn taal heel wat achterstand kent toz van Eyerus. We gaan in ieder geval eens praten met wat mensen, en kijken wat we eraan kunnen doen.

Counters
Free Counter