Bijna vakantie

Het is aftellen naar de vakantie, hoewel het begrip vakantie voor hen niet echt duidelijk is.

Het is wel geen school, maar ze gaan toch naar school (???) heel verwarrend natuurlijk. Ze gaan namelijk naar het Speelplein, en dat wordt in hun schooltje gehouden, we spreken dus nu over de Speelschool. En natuurlijk is er de verjaardag van Eyerus in de vakantie. Ze heeft dinsdag al eens kunnen proeven van een verjaardagsfeestje op school, ze had een hele mooie kroon gekregen en ze had op de speciale verjaardagsstoel mogen zitten, en aan al de kindjes een cadeautje mogen geven. Wat ze ook niet zijn vergten is dat we in de vakantie naar Plopsaland gaan. Aan hun geheugen is echt niets mis, als we iets beloven,(vb vanavond doen we dit of dat) dan mag je er zeker van zijn dat ze het onthouden, zelfs zaken op lange termijn, (dat we taart gaan eten op haar verjaardag, dat ze een cadeautje krijgt, dat ze naar de dierentuin mogen gaan....)
De volgende weken is het dus puzzelen met de dagplanningen, de kinderen gaan naar de Speelpleinwerking, dan een weekje thuis met papa, dan weer speelplein, dan thuis met papa, dan speelplein, thuis met mama en papa en daarna nog een weekje thuis met mama. Op vakantie gaan zit er dit jaar niet in, het concept op vakantie gaan vinden ze ook heel vreemd, onze buren zijn op vakantie vertrokken, en Abdisa verstaat niet waarom je dat doet, waarom ga je weg, en ga je ergens anders slapen? Hij ziet er de logica (en het nut) niet van in.

Voor de rest gaat alles hier zo zijn gangetje, de ene dag gaat alles uitstekend, en dan is er weer eens een moeilijk moment. Vooral Abdisa is zijn grenzen aan het aftasten, hoever kan ik gaan, wat wordt er aanvaard en wat niet. Wat we wel geleerd hebben ondertussen is dat hij op school toch heel anders is dan thuis, thuis is hij de rust zelve, zeer braaf en gehoorzaam, op school is hij eerder een kwajongen (zonder stout te zijn) er wordt al eens gestampt en geslagen en wat kattekwaad uitgehaald. Het stampen en slagen worden zeker niet geacepteerd, en elke avond vragen we nu aan de Juf hoe hij die dag op school was, zijn er stampen en slagen geweest, dan blijft de TV uit. (En dat is voor hem heeeeeel erg)
Eyerus is dan thuis weer de furie en op school het lieve, brave, gehoorzame en behulpzame meisje.

We zijn ondertussen iets meer dan 5 maand thuis, en soms lijkt het wel of het nooit anders is geweest, dat ze er altijd al waren. Met Eyerus is de verstandhouding ook enorm goed, ze is door het dolle heen als mama of papa thuis komen, en ze zal zowel naar D als naar mij komen met haar probleempjes. Met Abdisa is het nog steeds niet 100% daar loopt de hechting iets moeilijker, hij erkent ons wel als mama en papa, maar hij is zeker niet zo'n knuffelaar als zijn zus, hij zit liever een beetje op afstand. Hij zal nooit spontaan iets vertellen over school, we moeten er alles uitsleuren, meestal verteld Eyerus wel alles wat ze gezien heeft wat Abdisa heeft gedaan. Als Abdisa dan al iets verteld is het meestal een paar dagen later, s'woensdags verteld hij dan dat ze maandag naar de speeltuin geweest zijn. Hun tijdsbesef is ook niet zo goed (maar dat is typische aan kleuters) zo weten ze niet of ze voor of na de middag met de fiets hebben gereden. Eyerus praat meestal over morgen, als ze vanmorgen, gisteren of vanavond bedoeld, er wordt ook al eens over gisteren-gisteren gesproken.
Eyerus haar stopwoordjes zijn momenteel "Weet ik wel" op alles wat je zegt antwoord ze "Weet ik wel"
Nog wat woordenschat:

Ik heb dat gesmeld = ik heb het geroken
Ik weet het nog niet, of ik kan het nog niet = ik kan het niet, of ik weet het niet meer
Knekketet = Ketnet
Isti = mag ik eens kijken.
Naar beneden gaan = naar boven gaan
Shoout doen = uitschuiven