Het jaar rond

Een volledig jaar zijn we nu "ouders" en ja we hebben moeten leren, bijsturen, en compromissen sluiten. (bijna de vorming van de regering, maar dan toch met meer succes) van de 2 ethiopische prutskes van 1 jaar geleden blijft niet zoveel over, het zijn geen dutskes meer, maar 2 leuke, grappige, enthousiaste, levendige kleuters, die zich helemaal thuis voelen hier in België. Er wordt nog gepraat over de famillie in Ethiopië maar veel minder frequent dan de eerste maanden.

Het kerstfeest in Berlare was echt een succes, we zagen er onze reisgenoten terug, en medecursisten die ondertussen ook alweer een paar maanden thuis zijn met hun dochter. Het is goed te horen hoe het allemaal loopt bij andere ouders. Ik ontmoete er ook enkele mensen van de yahoo group, en dat is supper om dan eindelijk eens een persoon te kunnen koppelen aan berichtjes. De kinderen hadden het reuze naar hun zin met al de attracties, en de enjerra werd echt gesmaakt. Ik had hen beloofd om het weekend daarna ook enjarra te maken. Eyerus had omiddelijk een idee, "als de enjerra niet lukt moet je een briefje schrijven naar kookepiet" tja, het was voor het eerst rond de sinterklaas periode dat ze SOS Piet op tv hadden gezien, en er was zwarte piet en nu was daar op TV nog een Piet, dus werd dat maar kooke piet, want dat doet hij, koken.

Vrijdagavond had ik mijn deeg gemaakt, en zondag was de dag van de enjerra, hij was prima gelukt, alleen vond Abdisa de enjarra niet zuur genoeg, maar voor de rest had ik het prima gedaan zei hij, want de wot rook net zoals in Addis Abeba.

Nu we een heel jaar verder zijn, denk ik er ook aan deze blog stop te zetten, diegene die op zoek gaan naar adoptie verhalen, hebben hier kunnen lezen hoe de procedure verliep, wat het wachten kan aandoen met een mens, hoeveel onzekerheid en bureaucratie er komt kijken bij het heel proces, maar ze kunnen hier ook een possitief verhaal lezen. Niet alle adopties draaien rond hechtingsstoornissen. We hebben natuurlijk nog niet alles meegemaakt.Voorlopig zijn onze kinderen heel graag in België, en het feit dat ze hun broer, zus en vader niet meer zijn lijkt hen niet te storen, hun mama missen ze nog wel, maar dan vertel ik hen dat zij samen met vake over de wolken liggen te gluren en naar hen kijken. Ze waren eind vorig jaar ook samen met moeke naar de kerk geweest, en hoewel het een gewoon dorpskerkje is zonder teveel franjes, waren ze toch onder de indruk. Jezus komt regelmatig ter sprake, vooral bij Abdisa, Eyerus vind hem helemaal niet lief, want Jezus maakt mensen dood, en dat vind ze niet fijn.

Dus na dit jaar lijkt het me een mooi moment me deze blog te stoppen, het wordt ook steeds moeilijker om tijd te vinden om hier te schrijven, en het wordt meer een site over de avonturen van de kinderen dan over adoptie.

Bij deze als afsluiter, bedankt aan de trouwe lezers.

Ik zal nog wel langskomen op de yahoo group om raad te vragen, tips te geven, en de verhalen te volgen.

Groetjes van Christa, Dirk, Abdisa en Eyerus

Als afsluiter zingt Eyerus hier een Ethiopisch liedje. (beeld en klank zijn niet van de beste kwaliteit)