Hartverwarmend

Ik vertelde vorige keer, dat Eyerus in de Delhaize maiskolven had gezien, en vertelde dat ze dat vroeger ook aten thuis. Ik had ze dus gekocht, en klaargemaakt.

Nog nooit heb ik ze zo zien smullen (behalve dan met pannekoeken) hun bord was op 15 min leeg, waar het anders toch dik 30 minuten vraagt. De gezichtjes waren onvergetelijk. eerst patatjes en vlees, en daarna de maiskolf, knabbel, glunder, knabbel, glunder.
En omdat ze zo flink hadden gegeten kregen ze ook nog eens een groot paasei (want die zijn nog steeds niet op) voor hen was de dag geslaagd, en voor mij ook, die gezichtjes zo zien glunderen dat geeft een enorm leuk gevoel.

Dit wou ik gewoon nog even snel neerpennen, anders is dat weer zo één van de kleine verhaaltjes die vergeten worden.