Oeps.... al weer zo lang geleden

De tijd vliegt wel enorm snel, ik wilde hier toch wel elke week iets neerpennen, maar dat lukt niet altijd.
Ondertussen is ook ons gewoon leven weer op gang, Voor mij is dat half-time aan het werk. Raar want zo 4 uurtjes werken, geven niet echt het gevoel dat je veel werk verzet. Ik probeer alles zo netjes mogelijk op te volgen. Meestal stop ik rond 13.00 en dan zou ik in principe nog wat tijd over hebben om thuis van alles te doen voor ik om 15.15 naar school vertrek. Maar niet dus, ik kom zo thuis rond 13.30 -13.40, dan snel een boterham eten, en dan is het meestal nog naar de winkel hollen, er moet niet alleen voor ons gezin boodschappen gedaan worden, maar ook voor de oma & opa of de strijk nog gaan wegdoen (tja lucky me, geen strijk te doen) toch nog even de badkamer en slaapkamers kuisen, de ramen lappen, het kattenbuitenverblijf moet terug in orde gezet worden, en met dit mooie weer worden de poezen een beetje ongeduldig om naar buiten te gaan. Allemaal klusjes die opgeknapt moeten worden, en dan denk je, volgende week zal wel vlotter lopen, maar neen dus.

De kindjes zijn echt al heel goed gewoon aan ons, aan Belgie, aan de omgeving. Ze tonen ook meer en meer affectie, in het begin was Abdisa iets afstandelijker, (maar ja een jongen van 5 is niet altijd een knuffeldier) maar hij durft toch ook al eens rond de nek vliegen voor een Dikke knuffel. Eyerus is nog altijd de knuffeltrien, als ze ziet dat je ook maar 2 sec niets om handen hebt, joep de schoot op en kusjes geven. Zelfs voor het slapengaan gaat ze haar broer nu een dikke knuffel geven, hij is daar niet altijd van gediend, eigenlijk hebben die 2 weinig lichamelijk contact. Zo kan hij heel raar reageren als Eyerus zijn blote poep ziet. Soms wringt hij zich in 100 bochten, draait de handdoek 20 maal rond zijn lichaam omdat ze toch maar niet zijn poep kan zien.
Binnen spelen is soms nog een probleem, als ze buiten kunnen gaat het een stuk eenvoudiger, dan spelen ze samen, rondjes lopen op het gras, met de bal, met de springtouwen, maar binnen samen spelen is iets moeilijker, want dan willen ze natuurlijk net dezelfde puzzel maken, of net in dezelfde kleurboek kleuren (er liggen er wel 27 andere in die doos, maar neen ze willen alle 2 net die kleurboek) en als ze al samen lego spelen, neemt de één natuurlijk het blauwe blokje dat de andere nodig had. Meestal laten we dit gewoon waaien, na een tirade van Eyerus krijgt ze meestal toch haar zin van Abdisa. Dat valt ons wel op, als Eyerus huilt omdat ze iets wil, geeft Abdisa het haar wel. Of als hij hoort dat we 20 keer tegen haar zeggen dat ze moet eten ( ze durft al wel eens te treuzelen) dan kijkt hij eens boos naar haar en maant haar ook aan om te eten. Ergens zit daar nog een beetje Abdissa- de -grote- broer- die- voor- zijn- zusje- moet- zorgen achter.

Volgende week is het weer vakantie, dan neemt D vrij, zodat hij de kinderen kan opvangen, en in de namiddagen zullen we wel leuke dingen samen doen.

Volgende week krijgen we ook ons eerste opvolgings bezoekje van Inge, het moet voor haar ook wel leuk zijn om al die kindjes hier in Belgie te ontmoeten.