3 weken

De voorbije week was best spannend.
Zaterag was er bezoek N&Y met hun 3 kindjes, het contact tussen de kinderen was onmiddelijk gemaakt en er werd gespeeld, maar eerst pakjes openmaken natuurlijk. De boekentasjes die ze kregen werden onmiddelijk goedgekeurd en klaar gezet voor maandag.
Maandag naar school, boekentasje met koekje op de rug, en met grote ogen op de speelplaats, de eerste dagen mogen de ouders nog mee tot in het klasje. Omdat we niet zeker waren dat het lukte (en zolang we nog thuis zijn) gingen we ze over de middag halen om thuis te eten, maar ze wilde alle 2 terug naar school. Ook de volgende dagen liep het schoolgaan zonder probleem. Eyerus zegt wel af en toe 'Eyerus no school" maar ze stapt toch elke mogen flink naar de juf, behalve deze morgen, toen kwamen er wat traantjes aan te pas. Volgens de juffen (ze hebben elk 2 deeltijdse juffen) zijn ze zeer flink in school. Juf An wist te vertellen dat Abdisa heel klever is, en alles onmiddelijk door heeft, Juf Els vertelde dat Eyerus zeer goed meedoet in de klas, en gisteren had ze bij Juf Helena flink gespeeld met een jongetje.
Vandaag bleven ze ook voor de eerste keer eten op school. Abdisa ging met de klas naar het toneel, en vermits ze niet 100% zeker waren rond welk uur ze op de middag terug zouden zijn, werd er gevraagd om boterhammetjes mee te geven. Eyerus blijft dan ook op school. Ben benieuwd voor vanavond.
Het Nederlands lukt ook steeds beter, Abdisa doet echt moeite om vanalles te vertellen, met de nodige woordjes nederlands.
Gisteren was er wel even een stevige huilbui, na thuiskomst van school was hij nog al uitgelaten en viel met zijn had tegen de megagrote cactus in de hall ( tja de cactussen verzameling van onze papa heeft bij ons een plaatsje gekregen)
Natuurlijk huilen, Abdisa is niet zo'n held als het op pijntjes aankomt, maar met een pincetje en wat roodsel was de pijn al weer snel vergeten.
Ook dit weekend staan er weer bezoekjes gepland, benieuwd of deze eve vlot gaan lopen.
De laatste dagen gaan best wel goed, Eyerus heeft niet meer van die zeur momenten, en buiten het cactus acident zijn er geen huilbuien geweest. Abdisa is soms wel aan de luie kant, en hangt liever in de zetel voor TV dan iets te doen, dus daar letten we wel op, hij mag naar een paar dingen kijken maar dan gaat de TV uit. Meestal neemt hij dan zijn doe-boekjes.
Eyerus heeft veel minder interesse voor de TV enkel de Teletubies en Samson kunnen haar weghalen van achter haar kleurboek.
Eigenlijk zou ik elke avond iets moeten schrijven, want er zijn dingen die ik gewoon vergeet te vertellen, vooral de kleine anecdotes dan. Hoe ze een paar avonden geleden stonden te dansen toen ze net van onder de douche kwamen, ik had een Djembe cd opgezet en dat vonden ze leuk, "Afrika ?" "Ethiopia?" Abdisa moet er altijd het fijne van weten.
Je antwoord dan "Ja Afrika, niet Ethiopia maar Guinee." 2 sec. later "Afrika mama ?" "Ja Abdisa Afrika" en om toch maar zeker te zijn vraagt hij het 1 minuut late nog eens.
Zo is het met alles, als ze thuis komen van school eten we een koekje en krijgen ze een glas limonade, rond 16.15 gaat de TV aan voor Samson.
"Samson on tv mama ?" " Ja, binnen 5 minuutjes begint samson"
"No Samson papa ?" "Nog 5 minuutjes en dan Samson"
"Papa no Samson?" "Nog even dit tekenfilmpje en dan Samson"
Meestal houdt het met 3 keer op, maar het kan ook nog wat doorgaan.
Wat me ook verwonderd is dat deze kinderen geen kou kennen. Zodra ze thuis is vliegen bij Eyerus de sokken uit, en loopt ze op blote voetjes door het huis, gisteren was er de broek ook teveel aan, en liep ze gewoon in slip en T-shirt rond. Abdisa vertikte het gisteren om een trui over zijn hemd aan te doen (waarschijnlijk vond hij die niet cool genoeg) Muts en sjaal blijven meestal aan de kapstok hangen. Ok het zijn niet echt vries temperaturen, en in huis is het wel altijd lekker warm, maar toch.
Voor het eten zijn er geen echte problemen meer, Dinsdag is het op school fruitdag, en Eyerus had met veel smaak een peer opgegeten, het mandarijntje dat ik had meegegeven (in case of) zat nog in de boekentas, Abdisa had wel van de peer geproefd maar vond het niet lekker, en had maar op veilig gespeeld en zijn mandarijn genomen. Eyerus is hier het vuilbakje, alles schuift ze naar binnen, en bij alles zegt ze "Allemaal lekker" haar lieveling "Platte kaas", Abdisa is dan weer meer te verleiden met alles wat chocolade bevat. Choclat Mar ( zoals hij choco noemt) is zijn lievelings beleg, maar ook chocomelk en alle koekjes waar chocolade inzit.
Het slapengaan wordt steeds beter, zeker nu ze naar school zijn, ze zijn echt moe, en nog geen 10 minuten na bedtijd liggen ze alle 2 te slapen. Het zijn wel woelmuizen in bed, je weet nooit hoe je ze s'morgens in bed vindt.
Ook al heb ik het soms nog wat moeilijk, alles loopt hier vrij vlot. Ik weet niet als er zoiets bestaat als postnatale depressie voor adoptiemoeders maar af en toe ontbreekt mij het aan fut, en springen de tranen spontaan in mijn ogen. Nu ze naar school gaan heb ik toch weer een paar uur per dag dat ik me terug een beetje kan op het juiste spoor zetten, ons huis een beetje aan kant doen, en even op adem komen.
2 kindjes adopteren is niet te onderschatten, en het is niet de situatie die ik onderschat had, want deze loopt veel beter dan ik me had voorgesteld, maar het is vooral mezelf dat ik onderschat had. Misschien is het ook het feit dat ik op een maand tijd heel wat emoties heb moeten verwerken, het verlies van mijn papa, en daarna de aankomst van de kinderen een mens zou voor minder is niet meer weten wat te doen.