Zonder Opa

Ik vertelde gisteren al dat mijn papa terug opgenomen was in het ziekenhuis, daar is hij gister avond ook gestorven. Even na de middag had ons mama gebeld, dat ik beter nog kon langskomen en het was toen duidelijk dat zijn toestand niet meer zou verbeteren. We zijn dan toch naar ROH gegaan voor onze reisvoorbereiding. We waren er nog geen 10 min. vertrokken of ik kreeg een telefoontje van ons mama. Papa was heengegaan, in alle rust ingeslapen.
Natuurlijk doet dit pijn, niemand geeft graag één van zijn ouders af, maar diep vanbinnen beseffen we allemaal dat dit voor hem en voor mijn mama, het beste is. Mijn vader was er al een tijdje niet meer, na zijn beroerte eind september was er enkel nog zijn lichamelijke aanwezigheid, maar niets in die man deed me denken aan mijn vader. Nu kunnen we rustig afscheid nemen. Ook voor onze kindjes is het misschien beter om geen vake te hebben ipv van de zieke opa die hij was.
Kerst en nieuwjaar zullen dit jaar voor onze famillie in alle stilte voorbij gaan. Gelukkig hebben wij zowel als mijn moeder een mooi toekomstbeeld om naar uit te kijken, de komst van onze kindjes zal het verdriet van dit verlies draagbaar maken.