Bijna.... maar nog niet helemaal

Vorige week werd het me teveel, er werd weer kwistig gestrooid met toewijzingen, en wij hadden nog geen nieuws ontvangen over ons dossier.

Wel het is bijna in orde, maar vermits de vertaler op verlof was, lag het even stil. Tja, iedereen heeft recht op verlof he,

Volgens de laatste info zal ons dossier eind augustus, ten laatste begin september vertrekken naar Ethiopie. En dan wordt het echt bang afwachten, want dan kan elk telefoontje een toewijzing zijn. We hopen nog altijd in stilte dat we dit jaar nog zo'n telefoontje mogen verwachten. Maar niets of niemand garandeerd ons dit.

En ik zit ook nog steeds op mijn achtbaan, er zijn dagen dat ik alle tijd van de wereld heb, en helemaal niet denk aan adoptie en al die dingen er rond, en dan zijn er weer dagen waar ik flip, waar ik compleet in paniek raak omdat de kamer nog niet in orde is, omdat de nieuwe eetplaats wel eens kan geleverd worden als we weg zijn, omdat ik nog steeds geen idee heb of we al dan niet een adoptielijst gaan leggen (en waar) omdat ik niet exact weet welke papieren er voor wat moeten ingevuld worden, (adoptie verlof, inschrijving mutualiteit, inschrijving kinderbijslag, ouderschapsverlof, inschrijving in het bevolkingsregister.....) omdat .... omdat .... omdat ....
Na elk gesprek met een vriendin krijg ik weer een nieuwe twijfel aanval. En na zo'n aanval ben ik niet te genieten, en arme D krijgt dan de volle lading ;-)

Gelukkig waait dat flipmoment ook weer over, en denk ik even later, waar maak je je druk over, je dossier is nog niet eens vertrokken. Ik heb weer iets bijgeleerd, af en toe kan ik best een stresskonijn zijn.