Op de lijst....

En voila, na al die lessen, gesprekken, rechters, maatschappelijke assistente, psychologen en anderen te hebben doorstaan, staan we op de wachtlijst.
Ergens in Ethiopië lopen nu 2 kindjes rond, die ooit onze dochter(s) en zoon worden.
Raar gevoel eigenlijk, onze kinderen bestaan al, ze spelen, ze eten, ze praten, ze lopen, hebben vriendjes, ouders (?) familie (?) en weten nog helemaal niets van ons bestaan.
De paniekaanvallen van de voorbije dagen zijn ook tot rust gekomen. We hebben nog alle tijd om ons ongerust te maken, eerst maar zorgen dat we de nodige documenten bijeen krijgen. Bank, werk, gemeentehuis, foto's nemen, en 2 referentie brieven. Hiervoor gaan we onze vrienden eens aanspreken ik weet zeker dat N&Y en S&C ons hierin willen helpen. Ze leven ook al zolang met ons mee, ik zie nog steeds S haar gezicht toen ze vertelde dat ze zwanger was, net toen wij in de ICSI toestanden zaten, ik huilde, niet uit verdriet, maar uit geluk. Ik wist hoe groot haar kinderwens was, en ik was zo blij voor haar, dat deze in vervulling ging. Ook bij haar 2de zwangerschap voelde ze zich een beetje schuldig ten opzichte van mij. Maar dat hoeft natuurlijk niet. We hebben er mee leren leven dat onze kindjes geen mini-C of mini-D worden. Onze kindjes zullen anders zijn en toch de onze. Ik weet zeker dat zij en C, met plezier die referentiebrief voor ons schrijven.
Ook N&Y zullen dit met veel plezier doen, N leeft enorm met ons mee, na elke ICSI poging en nu ook met adoptie, zelf is ze pas mama geworden van een derde kindje. Ik zal haar goede raad nog regelmatig nodig hebben.
Dus we staan op de lijst, het is zo'n raar gevoel, samen met een 40 tal andere koppels wachten op een toewijzing, de meerderheid voor één kindje en een paar andere koppels voor siblings. Ik had gedacht dat ik veel euforischer zou zijn, maar eigenlijk niet, de wachtlijst is een nieuwe wachtperiode. Maar wat wel onwezenlijk raar aanvoelt is het feit dat als deze wachtperiode afgewerkt is, we met 2 kleine mensjes uit Ethiopië thuis zijn. En dit waarschijnlijk nog voor mijn 40ste verjaardag. Word ik toch nog mama in mijn 30er jaren. :-)