Bijna-moederdag

Zondag is het moederdag, en misschien kan ik dit jaar wel zeggen dat het de laatste niet-moeder dag is voor mij. Maar ja dat dacht ik ook al de 5 voorbije jaren. Telkens weer had ik de hoop dat het jaar erop, ook ik moederdag mocht vieren. Dat ik het volgend jaar wel een boeketje bloemen van D zou krijgen, want de baby zou het natuurlijk nog niet zelf kunnen gaan kopen.
Maar dit jaar durf ik echt hopen dat er volgend jaar iets te vieren valt, en misschien krijg ik dan wel een zelf geknutseld hebbedingetje, of zelfgeplukte bloemen uit het veld.
Jaja, ik zie het helemaal zitten.

Maar ik probeer ook nog een beetje realistisch te blijven, en niet te veel zweven. Er kan nog altijd iets mislopen. Zolang dat we niet zelf ter plaatse zijn en onze kindjes niet zien, is niets zeker.

Ondertussen sprokkelen we rustig alle nodige documenten bijeen, nog 1 te gaan, en onze motivatiebrief moeten we ook nog schrijven, niet zo eenvoudig hoor, op papier zetten waarom je wil adopteren en waarom van Ethiopie. Ik hoop dat we tegen eind mei alles kunnen doorsturen naar ROH. We hebben al wel bericht gekregen dat ons dossier bij de vertaler is. Dus daar is iemand al hard aan het werken om alles naar het engels te vertalen.

En zo komen we stapje voor stapje verder.