De tijd der traagheid

Jongens, jongens, wat kan de tijd toch traag gaan,

Nog maar 2 weken geleden dat we naar Antwerpen gingen, waar ze ons vertelde dat ons dossier pas eind Sept. kon vertrekken. Het lijkt wel een eeuwigheid geleden.
En er is ook nog steeds die hoop dat het mischien toch eventueel iets sneller zou kunnen zijn dan ze gezegd hebben...

Tja, hier moet ik aan gewoon worden, ik ben iemand van het type "als ze het in hare kop heeft, heeft ze het ni in haar gat.." wat zoveel wil zeggen, dat ik niet zo'n geduldig iemand ben.
Het ergste van heel de zaak is dat ikzelf niets kan doen, (buiten misschien elke dag bellen, maar dat ligt dan ook weer niet in mijn aard)
Gewoon vertrouwen dat de mensen hun werk doen.
Maar er zijn al heel wat rampscenario's door mijn hoofd gegaan van "dossier is verloren" en "papieren zijn niet geldig".....

Nog 2 weekjes, nog 14 daagjes, nog 336 uren, nog een dikke 20.000 minuutjes geduld..........